παραμετρική εξίσωση

(Μαθημ.). Ο όρος χρησιμοποιείται στα μαθηματικά, συγκεκριμένα στην αναλυτική γεωμετρία, προκειμένου να χαρακτηριστεί μια καμπύλη ή επιφάνεια, που παριστάνεται με εξισώσεις, όπου, εκτός από τις συντεταγμένες του σημείο, που διαγράφει την καμπύλη ή την επιφάνεια, εμφανίζονται και παράμετροι. Έτσι, στο επίπεδο, η παραβολή με εξίσωση: y = χ² - χ + 1 μπορεί να παρασταθεί παραμετρικά από το σύστημα εξισώσεων: (χ = t, y = t² -1 + 1), όπου η t είναι παράμετρος. Επίσης, η έλλειψη με εξίσωση x²/α² + y²/B² =1 (σε ένα ορθοκανονικό σύστημα αναφοράς) μπορεί να παρασταθεί με το σύστημα παραμετρικών εξισώσεων: (χ = ασυνί, y = βημt), όπου t παράμετρος με τη δέσμευση: 0 ≤ t ≤ 2π. Πολλές φορές, η παραμετρική παράσταση μιας καμπύλης ή επιφάνειας διευκολύνει τη μελέτη της. Πιο γενικά: αν έχουμε μια εξίσωση με αγνώστους x, y, z, ..., όπου εμφανίζονται και άλλα σύμβολα, έστω α, β, γ, ..., που μπορεί να πάρουν διάφορες τιμές, τότε οι «α», «β», «γ» είναι παράμετρες της εξίσωσης και η εξίσωση ονομάζεται παραμετρική.